Akhir-akhir ini Sky lebih suka bermain dengan benda-benda rumahan. Mainan betulan tidak dia sentuh, kalaupun dimainkan cuma 5 menit. Tapi kalau bermain kapal bajak laut (dengan meja sebagai kapal, payung dan syal sebagai bendera, gulungan kertas sebagai teropong, selimut biru sebagai laut…) atau pura-pura bermain ski dengan menaruh dua bantal di bawah kakinya, atau bermain menyedot debu dengan sebuah dus yang diikat tali di depan dan belakang, atau bermain dengan serpihan-serpihan kertas, berbagai macam tas dan syal…wah betah deh. Terutama kalau dikombinasi dengan role play, alias bermain pura-pura. Dengan sobat karibnya bisa berjam-jam bermain “ayah-ibu” (diadaptasi jadi dua ibu, atau ibu dan anak perempuan dan adik kecil yaitu boneka bayinya). Bermain seolah-olah pergi les menari atau les berenang, atau bermain sekolah-sekolahan, atau belanja ke supermarket. Seru sekali melihatnya, biarpun juga menyita banyak waktu dan perhatian, karena dia selalu ingin melibatkan kita dalam petualangannya.
Beberapa hari lalu aku mendapat undangan darinya, ditulis dan digambari sendiri. Untuk menghadiri sebuah pertunjukan istimewa yang akan dimulai 10 menit lagi. Aku menempati tempat di sofa bersama tamu-tamu undangan (para boneka) lain, dan menunggu. Dia menaiki podium (kursi kecil) di depan tv dengan mikrofon di tangannya, dan seperti MC prof mengucapkan kata-kata pembuka acara yang ternyata adalah panggung boneka. Di penghujung acara kami semua akan mendapat kejutan kecil, tambahnya, sambil menunjuk keranjang di sisinya yang ditutupi kain. Lalu dia turun podium, menyusup di belakang meja yang di depannya diselimuti kain transparan, dan mulai memainkan boneka-boneka kertas yang digunting dan dibuatnya sendiri. Keren banget!
Lalu, apa kejutannya sesudah panggung boneka selesai? Dia membuka penutup keranjang dan memperlihatkan isinya: penuh dengan buah dan es krim (mainan). Semua yang hadir boleh memilih cemilan enak untuk menutup acara. 🙂
***
De laatste tijd speelt Sky het liefst met huishoudelijke spulletjes. Haar “echte” speelgoed laat ze links liggen, of speelt er 5 minuten mee. Maar met een piratenboot (tafel als boot, paraplu en sjaal als vlag, lege rol bakpapier als verrekijker, blauwe deken als zee…) of met twee kussens onder haar voeten (skiën!) of een doos met lintje erachter en ervoor (stofzuigen!) of met allerlei papierensnippertjes of sjaals of tassen….daar is ze wel uren zoet mee. Vooral rollenspel is erg geliefd. Met haar vriendinnetje spelen ze eindeloos ‘vadertje-moedertje’ (met twee moeders, of moeder en grote zus en een baby pop). Spelen ze de dansles en zwemles na, of schooltje, of boodschappen doen. Geweldig om te zien, maar tegelijkertijd vergt het ook veel tijd en aandacht, want het liefst betrekt ze ons in haar avonturen.
Laatst kreeg ik van haar een uitnodiging (zelfgeschreven en getekend) voor een speciale voorstelling die over 10 minuten zou beginnen. Ik nam plaats op de bank samen met andere gasten (knuffels) en wachtte. Ze stapte op een krukje voor de tv met een microfoon in haar hand, en als een pro gaf ze de inleiding voor de voorstelling, wat een poppenkast bleek te zijn. Na afloop zouden we ook allemaal een verrassing krijgen (ze wees naar een mandje naast haar, de inhoud nog geheim onder een doek). Daarna stapte ze af, kroop achter haar tafel die ze van tevoren al met een doorzichtige sjaal heeft gedekt, en begon met zelfgeknipte papieren poppetjes een heel verhaal te vertellen. Super leuk!
En de verrassing na de voorstelling? Ze opende de doek en toonde ons een mand vol (nep) fruit en ijsjes, en ieder mocht iets lekkers uitzoeken. 🙂
'Little' van Tuil 